สมาคมนิสิตเก่าจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยแห่งแคลิฟอร์เนีย ในเครือสมาคมนิสิตเก่าจุฬาฯ ในพระบรมราชูปถัมภ์

ยาสูบ

ตอนที่ 1

น.พ. สุวัฒน์ สุวรรณวานิช

ยาสูบ

อยากรวยไหมครับ มีอยู่หลายทาง แต่ผมเห็นอยู่ทางหนึ่ง ได้เงินแน่นอนเลย ก็เชิญทำตามผมว่าก็แล้วกัน รวยแน่ ถ้าเกิดไม่รวยก็ต้องไปตีหัวทนายที่รับจ้างซูละครับ

เคยได้อ่านหรือฟังข่าวคนที่สูบบุหรี่มานาน แล้วเป็นโรคมะเร็งที่คอหรือที่ปอด หรือโรคปอดเรื้อรัง แล้วก็ซู บริษัททำบุหรี่ขาย โดยมากจะซูได้เงินเป็นล้าน ๆ เหรียญเลย แต่โดยมากระหว่างที่ซูก็มักตายเสียก่อน ผัวหรือเมียก็ได้เงินไปให้ผัวหรือเมียใหม่ใช้สบายเฉิบ

เมื่อเข้าใจคอนเซป concept การหาเงินแบบใหม่นี้แล้ว( หลังจากเรียนรู้วิธีหาโกงโดยการซื้อขายรถราคาแพงจากขบวนนักต้มตุ๋น) ก็จงทำตามผมบอก ต้องมีการวางแผนก่อน โดยเริ่มสูบบุหรี่เลย เอามันวันละสองสามซอง หรือคนที่สูบแค่ซองเดียวก็เพิ่มเข้าเป็นสองเลย ถ้าทำได้อย่างนี้แล้ว อีกสิบปีท่านก็จะมีโอกาสซูได้ อดทนสูบไปเรื่อย ๆ ที่แท้ก็คงไม่ต้องอดทนหรอก เพราะเมื่อติดยานิโคติน Nicotine เข้าไปแล้ว มันก็อยากสูบของมันไปเรื่อย ๆ สบายมาก เผลอ ๆ อาจจะเพิ่มเป็นสี่ซองโดยไม่ต้องบังคับตัวเองก็ได้

ทั้งนี้ การติดบุหรี่นั้นก็ต้องอาศัยสารที่อยู่ในบุหรี่ เรียกว่า Nicotine นิโคติน มันเป็นสารเสพติดชนิดหนึ่งของพืช เป็นสารจำพวก Alkaloids (เครือเดียวกับพวกฝิ่นนั่นแหละ) ซึ่งเป็นสารที่ผลิตโดยต้นไม้ มียาหรือสารเสพติดที่เป็น แอลคาลอยด์นี้หลาย ๆ ร้อยอย่าง ฝิ่น กัญชา กาแฟ ก็เป็นสารที่เป็นแอลคาลอยด์ด้วย

ไหน ๆ ก็อยากจะเป็นขี้ยา เพราะจุดประสงค์เพื่อซูเอาเงินกันละ ก็จงรู้เรื่องนิดหน่อยของยาสูบนี่ เรื่องทั้งหมดก็ต้องโทษ นายคริสโตเฟอร์ โคลัมบัส คนที่ค้นพบอเมริกาตอนปี 1492 นี่แหละ ความจริงแล้วนายโคลัมบัส แกไม่ได้ค้นพบทวีปอเมริกานี่หรอก มันตั้งอยู่ที่อเมริกานี่แล้วเป็นล้าน ๆ ปี พอคนขาวที่ไม่เคยเห็นทวีปนี้มาก่อน มาเห็นเข้าเลยก็ปักธง แล้วก็บอกว่าค้นพบ แล้วก็เหมาว่าเป็นของเขาในนามของพระเจ้าแผ่นดินสเปน

ถิ่นแรกที่โคลัมบัสพบนั้นอยู่ที่เกาะบาฮาม่า เป็นท่าเรือที่แกเอาเรือเข้าไปจอด ตรงนั้นเลยเรียกว่า เมือง ซัน เซาวาดอร์ San Salvador (The Savior) ผู้ปลดเปลื้องบาป นายโคลัมบัสไปเห็นชาวอินเดียนแดงดื่มควัน Drinking Smoke จากท่อยาว ๆ หรือไม่ก็มวนเป็นท่อน ก็ลองดูบ้าง ให้รู้สึกหูตาสว่างในทันที ก็ไม่รู้ว่าจากสำลักควันหรือ การกระตุ้นจากนิโคตินกันแน่ แต่สูบไปเรื่อย ๆ ก็ยิ่งทำให้อยากสูบ เพราะสูบทีไรก็หายง่วงนอน หูตาสว่างทุกที ตอนขากลับก็นำเอายาสูบนี้มาฝากเจ้านายที่ประเทศสเปน แต่ครั้งแรกก็ไม่มีใครสนใจ เพราะเห็นว่าเป็นกรรมวิธีของคนป่าเถื่อน แต่เห็นว่าฮีโร่อย่างนายโคลัมบัสสูบก็ทำตาม อย่างบ้าง ก็มีคนติดยากัน แต่ไม่แพร่หลายไปเพราะพระผู้ใหญ่ทางศาสนาห้ามเอาไว้ เลยไม่แพร่หลาย ตอนหลังประเทศอื่นเช่นอังกฤษ ก็มีเซอร์ วอลเตอร์ รัลเล่ แฟนรักของควินอลิซาเบธ ที่หนึ่ง นำมาสูบที่ในราชสำนัก พระนางเห็นว่าเท่ เลยทรงดูดบ้าง ก็เลยเป็นแฟชั่นแพร่หลายในหมู่ผู้ดี ก็ดูอย่าง ดาราหนัง ออเดร เฮปเปิน ในหนังเรื่อง จิ จิ Gi Gi ทำท่าเท่น้อยเสียเมื่อไหร่ ตอนสูบจากลำกล้องบุหรี่ยาว ๆ คาบไว้ที่ริมปาก

บุคคลสำคัญที่สูบยาตอนนั้น นอกจากที่กล่าวข้างต้น ก็ยังมีฑูตฝรั่งเศสประจำปอร์ตูกัล ชื่อ Jean Nicot เพราะสนใจในเรื่องยาสูบนี่มาก เลยได้รับเกียรติใช้ชื่อเป็นชื่อของพันธุ์ยาสูบนั่นแหละ นอกนั้นก็มี ควีน แคเธอริน เด เมดิชี่ Catherine de Medici ของฝรั่งเศส ซึ่งมาจากตระกูลเจ้าเมือง ฟลอเรนซ์ของประเทศอิตาลี ได้ให้เกียรติ สูบบุหรี่กับเขาด้วย (สมัยก่อน เมือง ฟลอเรนซ์ เป็นประเทศหนึ่งที่ยิ่งใหญ่ของแหลมอิตาลี)

ทีแรกยาสูบก็ทำแบบซิก้านั่นแหละ เอาใบมันมามวนเข้าจนเป็นแท่ง แล้วก็จุดไฟที่ปลาย แล้วก็ดูดทางก้นมัน

การสูบบุหรี่มันแพร่หลายกันมากในหมู่ชนมีอันจะกิน จนโป๊ปของวาตีกัน ต้องห้ามไม่ให้สูบยาในโบสถ์ และพระเจ้าแผ่นดินของอังกฤษ King James 1 ก็ได้ประนามการสูบบุหรี่แต่ไม่เป็นกฎหมายว่า การสูบบุหรี่ “loathsome to the eye, hateful to the nose, harmful to the brain and dangerous to the lungs” ซึ่งข้อห้ามปรามดังกล่าวถูกต้องที่สุด

ในรัสเซียมีบทลงโทษอย่างรุนแรงกับคนรัสเซียเองที่สูบบุหรี่ โดยจับผ่าลิ้นเป็นสองแฉก ลงแซ่ ผู้ชายก็ให้ตอนเสีย และสุดท้ายให้ไล่ออกจากรัสเซียไป แต่ตอนหลังเมื่อพระเจ้า อเล็กซันเดอร์มหาราชไปดูงานและศึกษาในประเทศยุโรปตอนใต้ เกิดไปติดใจเรื่องยาสูบ เพราะการสูบยานี้ทำให้คนทำงานขยันและกระปรี้กระเปร่า เลยให้ยกเลิกกฎหมายห้ามสูบยา เพราะท่านเองก็ติดยาสูบทีเดียว

การใช้ประโยชน์ของใบยาสูบนั้น ก็มีหลายวิธี ตั้งแต่ดูดทางจมูก สูบทางปาก เคี้ยวใบยาที่หั่นเป็นฝอย ๆ

การเคี้ยวนั้น ก็คงเหมือนที่คนแก่สมัยก่อนใช้ยาฉุนยาจืดเคี้ยวกับหมากพลูนั่นแหละ แต่อีกวิธีคือเคี้ยวทางปาก เดี๋ยวนี้ที่อเมริกาก็ยังเห็นอยู่ในพวกเล่นเบสบอล โดยเอาใบยาสูบมาหั่นเป็นเส้นละเอียด เขาเคี้ยวแล้วก็อมไว้ที่ข้างพุงแก้มแล้วก็ดูดน้ำลายที่ละลายใบยา เขาว่าทำให้การตีลูกได้ไกลออกไป เขาเรียกว่า Chewing tobacco ที่ประเทศเรา ผมเคยเห็นตอนเด็ก ๆ ในพวกคนงานแบกหามจีน เขาจะจับยาเส้นนี้จับขนาดเป็นก้อนกลม ๆ เคี้ยวและดูดน้ำยาสูบนี้ ถ้าตอนยุ่งอยู่ก็อมไว้ที่ในพุงแก้ม เหมือนนักเบสบอลลอมกันอย่างนั้นแหละ ถ้ายุ่งเข้าไปอีก แล้วได้ฤทธิ์นิโคตินพอแล้วก็เอามาเหน็บไว้ที่ขอบหูด้านบน คือใบหูมีประโยชน์หลายอย่าง อาจเหน็บไม้จิ้มฟันก็ได้ เอาไว้แคะขี้ฟันมื้อต่อไป ส่วนผู้หญิงก็เอาไว้ทัดดอกไม้หรือไว้แขวนตุ้มหูก็ได้เหมือนกัน

การใช้ทางดูดทางจมูกก็เรียกว่ายานัด ฝรั่งเรียกว่า Snuff กรรมวิธีก็มีการอบใบยาให้แห้ง แล้วบดเป็นผงละเอียด เป่าเข้าทางจมูก ที่เรียกว่ายานัด วิธีการเป่าและดูด ก็มีท่อเหล็กกลวงยาว ๆ เหมือนหลอดกาแฟ แล้วดัดให้งอเป็นรูปตัว U คือด้านหนึ่งให้จ่อที่ปาก อีกข้างจ่อที่ช่องจมูก คือสั้นข้างยาวข้างทางด้านเปิดที่จมูกนั้นก็เขี่ยให้ยานัดคาเอาไว้ เพราะตรงนี้จะโค้งอีกนิด เพื่อให้รองยานัดขังอยู่ในแอ่งที่งอนี้ เมื่อทั้งสองด้านจ่อตามรูที่ต้องการ ก็เป่าท่อรูปตัวยูนี้ทางปาก ให้ยานัดเข้าทางจมูก พร้อมกับปิดจมูกอีกข้าง ต้องเป่าพรวดเดียวนะครับ แล้วก็สูดลมหายใจลึก ๆ เข้าทางปอด แล้วก็ร้อง ฮ่า ออกมาดัง ๆ และทำเสียงสั่งน้ำมูกนิดหน่อย บางคนที่ไม่เจนจัดหรือยังอ่อนหัด อาจต้องจามออกมาหลายทีทำให้ยานัดหลุดลอยออกมา เสียดายยานัดเปล่า ๆ อันนี้ในประเทศต่าง ๆ เขามีศิลปะในการเก็บยานัด มีขวดลวดลายสวย ๆ ไว้บรรจุ เป็นขวดเงินบ้าง เป็นงาช้าง แล้วแต่ใครที่เป็นเศรษฐีกว่ากัน เดี๋ยวนี้ขวดพวกนี้กลายเป็นวัตถุโบราณไปแล้ว ส่วนท่อเป่าถ้ามีเงินก็ทำด้วยเงินแท้ ๆ หรือทองนาคเลย

ส่วนวิธีสูบนั้น ที่เห็น ๆ ในหนังอินเดียนแดงก็เป็นแบบสูบทางกล้องยาว แต่ฮีโร่ของผมนายเชอล๊อค โฮม จะสูบไป๊ป์รูปโค้ง ๆ

ในสมัยก่อนตอนผมเป็นนักศึกษาอยู่ เห็นอาจารย์ผมที่เคยไปเรียนเมืองนอกมาจะต้องคาบไป๊ป์นี่แหละเท่ดี โดยเฉพาะที่ไปฝึกงานหรือเรียนที่อังกฤษ บางคนแถมถือไม้เท้าด้วย อุ๊ย ยิ่งเท่ใหญ่

อย่างสูบที่ไม่มีเครื่องมือเสริมบารมีก็ต้องซิก้า อันบุหรี่แบบนี้ก็ทำจากใบยาสูบล้วน ๆ มวนให้เป็นท่อนเลยละ ยี่ห้อที่โด่งดังที่สุดก็ต้องจากประเทศคิวบา แต่ประเทศอเมริกาเขาห้ามขาย แต่หาซื้อได้หลังร้านคนขายคิวบา เคยเห็นในหนังโอเปร่า เรื่องคาร์เมน Carmen ซึ่งเป็นสาวโรงงานยาสูบในสเปนในเมืองเซวิลล โรงงานจะมีแต่สาวน้อยสาวแก่ (โรงงานแห่งนี้ ตอนนี้ปิดไปแล้ว แต่เขาก็เก็บเป็นสถานโบราณให้เข้าชม เพราะมันเกี่ยวกับมหาโอเปร่าเรื่องนี้แหละ) หน้าที่ของเขาก็คือมวนบุหรี่ซิก่าให้เป็นมวนแน่น กรรมวิธีมวนบุหรี่ซิก้าให้แน่น เขาจะมวนด้วยมือ แต่สาวพวกนี้เขาจะมาถูและมวนที่หน้าขาอ่อน อ้ายอย่างนี้จะเพิ่มความหอมของซิก้าด้วย ถ้าเป็นขาอ่อนของอีสาว อย่างนางสาวคาร์เมน แต่ถ้าเป็นสาวแก่อ้วน ๆ อาจมีกลิ่นตุ ๆ ก็ได้

ยาสูบแบบใหม่ เขาเรียกว่า Cigarette ที่ในรูปที่แนบมาด้วย แล้วจะฝอยให้รู้ละเอียดตอนหน้า

การปลูกใบยาที่ดีนั้นยุ่งยากหน่อย คือต้นยาสูบจะต้องปลูกในอากาศที่เหมาะสม น้ำท่าพอดี ต้นจะต้องคอยตัดในสูงพอดี ยอดจะต้องคอยตัด กำจัดแมลงและเพลี้ย ใบที่เก็บจะต้องใหญ่พอดีไม่แก่ไป ใบจะต้องเข้าอบให้แห้งด้วยความร้อนพอดี

จำนวนของนิโคตินที่อยู่ในใบยาก็แล้วแต่พันธุ์ เช่นที่ปลูกในแถวเอเชียจะเป็นพันธุ์ Nicotiana tabacum แต่ที่แถวเกาะบาฮาม่าและอเมริกากลางจะเป็นพันธุ์ Nicotina rustica ซึ่งจะมีนิโคตินแรงกว่า

แปลกแต่ก็จริง ตัวสารนิโคตินนี้มีพี่น้องของมันทางเคมี กลับเป็นสารบำรุงร่างกายที่สำคัญเสียด้วย เรียกว่า Nicotinic acid กรดนิโคตินนิค กับ B6 หรือ Pyridoxine พี่น้องสองตัวหลังนี้ เป็นวิตามินที่ดี

อ่านต่อ ตอนที่ 2

กลับไป มุมนักอ่าน พบ นักเขียน

หมายเหตุ : ลิขสิทธิ์ตามกฎหมายของบทความนี้ เป็นของผู้เขียนบทความแต่เพียงผู้เดียว ท่านผู้อ่านที่สนใจจะนำบทความนี้ ไปเผยแพร่ สามารถติดต่อได้ที่ info@cualumni.us